Hij beweegt zich log door het Kremlin, gekleed alsof hij de vergeten zoon is van Raspoetin en een Mongoolse sjamaan. Toen Vladimir Poetin opnieuw werd beëdigd als president van Rusland — inmiddels al ruim 25 jaar aan de macht — dook Steven Seagal opnieuw op, sluipend aanwezig op de achtergrond.
Seagal is daar niet zomaar: hij bekleedt de titel van "speciaal gezant voor de vriendschapsbanden tussen Rusland en de Verenigde Staten". Een ceremoniële rol die hem door Poetin werd toebedeeld, waardoor Seagal in Rusland een officieel gezicht kreeg en een gevoel van relevantie. In de praktijk betekent het dat hij zich laat zien op staatsgelegenheden, de handen schudt van Russische functionarissen, en zich als een verlopen, baardige Elvis-figuur rondom Poetin ophoudt. Soms verschijnt hij zelfs in bezette gebieden in Oost-Oekraïne, vermoedelijk om de moraal van Russische troepen op te krikken met zijn imposante aanwezigheid.
Steven Seagal doet wat veel gevallen beroemdheden doen: wanneer hun acteercarrière achter hen ligt, hun films al jaren geen succes meer zijn en ze zich aangetrokken voelen tot autoritaire leiders. Wat overblijft, is een schaduw van zijn voormalige zelf — nu een instrument van propaganda geworden voor een buitenlandse mogendheid die lijnrecht tegenover zijn geboorteland staat. Triest genoeg lijkt dat zijn laatste manier te zijn om nog enige betekenis aan zijn publieke bestaan te geven.
met verwijzing naar de bron:https://qr.ae/pAMuW3
Post a Comment for "Steven Seagal: Van Acteur tot Propagandagezicht"