In het verleden was er eigenlijk weinig verschil tussen de beheersing van verschillende talen, of was het zelfs andersom. Nederlanders waren vroeger behoorlijk goed in het Duits, zelfs degenen die alleen MAVO hadden afgerond en vier jaar taalonderwijs hadden gehad. Dit gold ook voor het Frans. Er werd veel nadruk gelegd op grammatica, schrijfvaardigheid en literatuur. Je kon een mooie brief schrijven en over literatuur discussiëren, maar inderdaad, het bestellen van een koffie op vakantie was soms wat lastiger.
De afgelopen decennia zijn de onderwijsprioriteiten veranderd. Er zijn minder uren voor vreemde talen, met meer focus op Engels, waardoor Duits en Frans voor veel leerlingen minder belangrijk zijn geworden. Dit is merkbaar.
Oost-Europeanen spraken vroeger vaak goed Duits, vooral in landen zoals Tsjechoslowakije, Polen en Hongarije. Dit was deels een historisch gevolg (denk aan Oostenrijk-Hongarije) en deels praktisch: Duits was een belangrijke tweede taal voor handel en toerisme. Toen ik meer dan dertig jaar geleden door Tsjechoslowakije reisde, kon ik me als scholier prima redden in het Duits. Zelfs vijftien jaar geleden was dit nog vaak het geval in veel regio's.
Maar die situatie is veranderd. Vorig jaar, toen ik in Polen was, onder andere in Wrocław en Katowice, merkte ik dat vrijwel niemand meer Duits sprak. Engels is inmiddels de dominante taal geworden, vooral onder jongeren. Ook in steden als Boedapest en Bratislava heeft Duits grotendeels plaatsgemaakt voor Engels.
Bratislava, Slowakije, 2023 (foto door mij).
Conclusie
Nederlanders beheersen het Duits nu minder goed dan vroeger, maar hetzelfde geldt voor veel Oost-Europeanen. Het lijkt een breder patroon te zijn: Engels heeft zich als wereldtaal gevestigd en daardoor staan andere talen, zelfs die geografisch of taalkundig dichterbij zijn, op de achtergrond.
met verwijzing naar de Bron:https://qr.ae/pAojNB
Post a Comment for "Van Duits naar Engels: Taalveranderingen in Europa"