Brel beschouwde zichzelf als een Vlaming die Frans sprak, iets wat hij zelf ooit tijdens een interview verklaarde. Zijn familie kwam uit het West-Vlaamse Zandvoorde, waar zijn overgrootvader zelfs burgemeester was. Zowel zijn vader, Romain Brel, als zijn moeder, Mouky Lambertine Vanneste, hadden Vlaamse afkomst, al stamden ze beide uit verfranste Vlaamse families.
Hoewel Brel geboren en getogen was in Brussel, wat hem typisch Brussels maakte, zag hij zichzelf als zowel een Vlaming als een Franstalige. Toch sprak hij Nederlands niet helemaal vloeiend, wat ook te merken was in de liedjes die hij in het "Vlaams" zong.
Het controversiële lied "Les Flamandes" van Jacques Brel illustreert misschien wel het beste de complexiteit van zijn persoonlijkheid. Hoewel het in eerste instantie lijkt te gaan over een stereotype van de Vlaamse vrouw, zit er veel meer achter deze ogenschijnlijk simpele tekst. Het lijkt erop dat Brel zichzelf met humor wilde neerzetten. Door een karikaturaal beeld van de Vlaamse vrouw te schetsen, relativeert hij tegelijkertijd zijn eigen identiteit als Vlaming. De ambiguïteit van het nummer maakt het lastig om te zeggen of Brel de Vlamingen wilde beledigen of juist een kritische spiegel voorhield.
Hoe dan ook, voor mij blijft Brel de grootste chansonnier die België ooit heeft voortgebracht. Naar mijn weten is Vlaanderen nooit mooier bezongen dan in zijn onvergetelijke "Le plat pays".
Post a Comment for "Jacques Brel: Vlaming, Fransman en de Complexiteit van Identiteit"